SARAPUS

SARAPUS

Graece Σαράπους et Σάραπος, cognomen Pittaci, unius e VII. Graeciae Sapientibus. Diogenes Laertius de illo, l. 1. c. 81. Τοῦτον Α᾿λκαῖος Σαράποδα μὲν καὶ Σάραπον ἐκάλει, διὰ τὸ πλατύπουνεἶναι καὶ ἐπισύρειν τὼ πόδε. Hunc Alcaeus Sarapodem et Sarapum vocahat, quod planipes esset, et pedes traheret. Cuiusmodi homines, qui repunt potius, quam ambulant, alias Syrtae, Συρταὶ, dicti suint, ἀπὸ τȏυ σύρειν τὼ πόδε. Salmas. ad Solin. p. 415.